Moet ff wat van het hart.

Hej meiden.

Er moet mijn even iets van het hart, en heb momenteel geen luisterend oor, dus stort het bij jullie ;P

Mijn 2 poezen Lola en Mila zijn pas geleden krols geweest, maar ze hadden wormen en had pas een paar dagen later weer geld om ze te ontwormen en wilde ze zo ook niet binnen, want ze kunnen mensen ook besmetten, dus ook Max en Sem.
Na een paar dagen netjes ontwormt en binnen gehouden, maaar in de tussentijd liep er wel een rooie kater om het huis :(
Nou viel mij 2 weken geleden op dat ze allebei toch dikker werden, dus wist al hoe laat het was.
Dus gelijk maar een afspraak gemaakt bij de dierenarts voor een sterrelisatie en het weghalen van de vruchtjes, want Mila heeft vorig jaar een nest van 7 gehad en zag het al voor me dat we straks 10 kittens hadden, waarvoor ik geen geld heb om die te kunnen betalen want zou ze dan wel een goed begin van hun leventje willen geven, dus goed voer, entingen, en kilo's kattengrid, en uit ervaring is dat niet goedkoop.

Nou was vandaag de dag van de sterrelisatie en had tegen de dierenarts gezegt dat ik dacht dat ze ongeveer 4 weken drachtig zouden zijn. Maar van de week viel me al op dat ze heel snel dikker werden, dus bij de D.a. gezegt dat ik me wel eens vergist kon hebben en dat het ook 1 of 2 weken langer kon zijn. We hadden ze om half 10 gebracht en konden ze weer om 11 uur ophalen.
Nou om 11 uur schrok ik een beetje, want ze waren dus al zo goed als 9 weken drachtig.... Hij heeft de baarmoeder met kittens nog laten zien, de kittens waren al erg groot, gelukkig zaten ze nog in baarmoeder en al, dus heb ze niet 'persoonlijk' gezien, maar voel me nu zo schuldig. De dierenarts vertelde wel dat ze al overleden gelijk nadat hij de narcose aan de poezen gaf, maar toch. Ze waren af, levensvatbaar, zo zielig.

Ik weet ook wel dat het niet anders kon, Mila zou er 6 gehad hebben en Lola 5, en 11 kittens in huis kon gewoon niet :(

Ik weet dat ik nu wel scheven gezichten krijg met de vraag waarom heb je ze niet eerder laten helpen, waarom heb je uberhoubt katten genomen als je niet veel geld hebt, waarom...

Maar ik hoop ook dat er meiden zijn die me begrijpen. Ik heb het er even moeilijk mee, t is allemaal zo dubbel. Ik ben een ontzettende dierenvriend, hou vollop van mijn beesten, maar het kon gewoon niet....

Lola was zo dun toen ik haar ophaalde, was bijna vel over bot, Mila zag er wat beter uit. Ze zijn nu beide weer een beetje opgeknapt, maar slapen nog heel veel en hebben af en toe pijn. En Lola had waarschijnlijk zelf de kittens niet overleefd, was ze te dun voor, was te zwaar voor haar geweest. Ook als ik terug denk aan de kittens van Mila (waar Lola er 1 van is) dan zie ik nog dat dunne iele katje voor me, die ook haar kroost bijna niet aan kon. Achteraf toch wel goed geweest, maar voel me zo schuldig dat ze al zo ver waren.

Sorry moest het even van me af typen.

Met de jongens gaat het verder goed (om het maar even in het babybytes thema te houden). De plekjes van Max's waterpokken zijn aan het verdwijnen. En sem heeft tot nu toe nog nergens last van.
Max heeft vandaag ook van zijn zakgeld een speeltje en kattensnoepjes gekocht voor Lola en Mila, zo lief, want hij weet ook dat hij er een autotje o.i.d voor zich zelf van kan kopen, want hij had al een paar weekjes gespaart (hij krijgt ong. 1 euro per week), maar toch was het voor de poezen. Hij weet ook dat de baby's van de poezen uit de buik zijn nu, en dat ie bij de dierenarts zijn gebleven.

En verder heb ik eigenlijk geen nieuws.

Thanks voor het lezen, moest t even kwijt, denk er teveel aan.

Liefs Melanie en de boefjes, en een pootje van Lola en Mila.